Παπαρούνα

Παπαρούνα

Ερασιτεχνική συσκευασία σπόρων παπαρούνας. Απλή μονοετής ποικιλία. Ύψος φυτού 20-50 εκ.

Μήνες σποράς
Φεβρουάριος έως Μάρτιος

Μήνες συγκομιδής

Απρίλιος έως Ιούνιος

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Η Παπαρούνα είναι καταπραϋντική, μαλακτική, κατευναστική, ελαφρά ναρκωτική και εφιδρωτική. Χρησιμοποιείται με επιτυχία σε ασθενείς που ο οργανισμός τους δεν ανέχεται το όπιο (είναι ασφαλής ακόμη και για παιδιά). Οι σπερματοθήκες του φυτού, έχουν τις ίδιες αρετές με το όπιο, αλλά είναι απαλλαγμένες από τους κινδύνους του. Το σιρόπι των ανθέων της χρησιμοποιούταν άλλοτε ως φαρμακευτικό. Σήμερα χρησιμοποιείται ως μαλακτικό και καταπραϋντικό του βήχα. Τα πέταλα του άνθους χρησιμοποιούνται κατά της βρογχίτιδας, ιδιαίτερα της οξείας και κατά των πνευμονικών κατάρρων, του κοκίτη και των εξανθηματικών πυρετών. Δρα θετικά σε εντερικούς κολικούς των παιδιών.

Παρασκευή και δοσολογία:
Τα άνθη παρασκευάζονται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε ένα έως δύο κουταλάκια του τσαγιού ξερά άνθη και τα σκεπάζουμε για 10 λεπτά.
Σουρώνουμε και πίνουμε δύο με τρεις φορές την ημέρα.
Για να αντιμετωπίσουμε αναπνευστικά νοσήματα ή να κατευνάσουμε ασθματικές κρίσεις μπορούμε να βράσουμε για 10 λεπτά, 12 κάψες παπαρούνας, με μία χούφτα κριθαριού και λίγη γλυκόριζα σε 1,5 λίτρο νερό. Σουρώνουμε και πίνουμε δύο φορές την ημέρα.

Προφυλάξεις:
Η κοινή παπαρούνα (Papaver rhoeas) δεν παρουσιάζει κινδύνους στη χρήση της. Αντίθετα παρουσιάζει πολλούς κινδύνους η συγγενής της, Papaver somniferum L. – μήκων η υπνοφόρος- το αφιόνι με τα κροσσωτά, λευκά ή ρόδινα πέταλα, από την οποία παράγεται το όπιο και η ηρωίνη. Όλα τα μέρη της οπιούχου παπαρούνας, εκτός από τους ώριμους σπόρους, είναι επικίνδυνα. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η κατάχρηση του οπίου και των συστατικών του μπορούν να οδηγήσουν σε εξάρτηση (τοξικομανία).